Narkomania

Narkomania (uzależnienie od narkotyków) jest chorobą, na którą może zachorować każda osoba eksperymentująca ze środkami zmieniającymi świadomość. Przebieg uzależnienia jest bardzo podobny u wszystkich osób nim dotkniętych. Nieleczona narkomania jest chorobą postępującą i zagraża życiu. Uzależnienie od narkotyków jest chorobą chroniczną – czyli nieuleczalną. Można jednak powstrzymać jej rozwój.

Narkomania jest przyczyną wielu innych chorób, zaburzeń i problemów emocjonalnych. Warunkiem rozwiązania tych dolegliwości jest zaprzestanie zażywania. Kolejnym warunkiem poprawy jakości życia osoby uzależnionej jest psychoterapia uzależnienia.

O narkomanii słyszymy najczęściej w kontekście patologii społecznej czy przestępczości, rzadziej myślimy o tym problemie w kategoriach choroby. Jednak, jedynie traktowanie uzależnienia od narkotyków jako choroby, pozwala skutecznie pomagać osobom dotkniętym tym problemem, jak i ich bliskim. Według definicji, narkomania to zespół zjawisk psychicznych lub somatycznych wynikających z działania środków odurzających na organizm. Objawia się między innymi, potrzebą przyjmowania, stale lub okresowo, substancji odurzającej. Osoba chora robi to w celu zmiany świadomości lub poprawy samopoczucia. Wpływa to na zmianę zachowań oraz pogorszenie funkcjonowania we wszystkich sferach życia. Wraz z rozwojem uzależnienia następuje coraz większa koncentracja życia wokół zażywania – osoba uzależniona poświęca coraz więcej czasu, energii i środków na zdobywanie i zażywanie narkotyku. Następuje także wzrost tolerancji – konieczność zażywania większych dawek dla osiągnięcia efektu. Zwiększa to szkody wynikające z zażywania, lecz nie powstrzymuje to osoby chorej od sięgania po narkotyk. Osoba uzależniona stopniowo traci kontrolę nad zażywaniem.

Choroba ta przyczynia się również do problemów związanych z funkcjonowaniem w społeczeństwie, wypycha człowieka z wcześniej ustalonych ról społecznych, powoduje zaniedbania w pełnieniu różnych obowiązków oraz uniemożliwia realizację wcześniej podjętych celów życiowych.

Przyczyny uzależnienia są złożone. Ma na nie wpływ, co najmniej, kilka czynników. Zalicza się do nich predyspozycje psychiczne, dziedziczne, wpływ środowiska oraz właściwości uzależniające samego narkotyku. Większość osób uzależnionych zaczyna eksperymentować z narkotykami w młodym wieku, nie mając świadomości ryzyka i zagrożeń z tym związanych. Każdy kto sięga po środki odurzające pierwszy raz nie wierzy, że stanie się ofiarą. Ogromnym problemem podczas leczenia pacjentów są zmiany w psychice osób uzależnionych, które zaburzają w ich świadomości rzeczywistą ocenę problemu i skalę trudności. Często są przyczyną, przez którą chorzy nie podejmują się leczenia.

Ta podstępna choroba rzebiega podobnie u wszystkich uzależnionych. Rozwija się i postępuje, przechodząc przez kolejne fazy, począwszy od pierwszych eksperymentów, aż do chronicznego zażywania i całkowitej destrukcji. Nie leczona prowadzi do całkowitej utraty kontroli nad zażywaniem i życiem. Wczesne leczenie narkomanii daje większą szansę na zatrzymanie choroby. Terapia pozwala zatrzymać postęp choroby i zdobyć umiejętności niezbędne do trzeźwego życia.